اَلْغَدیر فِی الْکِتابِ وَ السُّنّة وَ الْاَدَب، معروف به الغدیر کتابی به زبان عربی با موضوع اثبات امامت و خلافت بلافصل امام علی(ع) در واقعه غدیر، نوشته عبدالحسین امینی. کتاب در ۱۱ جلد تنظیم شده و جلد نخست، به بررسی سند حدیث غدیر اختصاص دارد. امینی حدیث غدیر را یقینآورترین و متواترترین حدیث منقول از پیامبر(ص) میداند. وی بدین منظور سند حدیث را از صحابه و تابعان تا علمای قرن چهاردهم قمری با تکیه بر منابع اهل سنت ذکر میکند. او در جلد اول نام ۱۱۰ تن از صحابه پیامبر و ۸۴ تن از تابعانِ روایتکننده واقعه غدیر را گردآورده است. امینی در شش جلد بعدی، شاعران غدیر را معرفی و اشعار آنها را نقل کرده است. او در جلدهای پایانی، ضمن ادامه معرفی شاعران غدیر، به برخی از اختلافات شیعه و اهل سنت مثل جایگاه خلفای سهگانه و نقدهای شیعیان بر آنها، فدک، ایمان ابوطالب، تحلیل رفتارهای معاویه بن ابوسفیان و... میپردازد.
امینی برای نوشتن این کتاب به کتابخانههای کشورهای مختلف از جمله هند، مصر و سوریه سفر کرده است. چنانکه علامه امینی گفته، او بیش از صد هزار کتاب را دیده و بیش از ده هزار کتاب را مطالعه کرده است. نوشتن کتاب الغدیر بیش از ۴۰ سال طول کشیده است. درباره الغدیر کتابها و پایاننامههای متعددی نوشته شده است. همچنین موضوعات مطرحشده در الغدیر به صورت یک مجموعه موضوعی در ۲۷ جلد منتشر شده است.
نویسنده
عبدالحسین امینی در سال ۱۳۲۰ق در تبریز زاده شد و در مدارس آن شهر مقدمات علوم را آموخت. سپس به نجف رفت و در درس عالمان مختلف حاضر شد و از مَراجع بزرگی مانند سید ابوالحسن اصفهانی (د. ۱۳۶۴ق) و میرزا محمدحسین نایینی (د. ۱۳۵۵ق) و شیخ عبدالکریم حائری یزدی (د. ۱۳۶۱ق) اجازه اجتهاد دریافت کرد. او همچنین از علمای دیگری اجازه روایت دریافت کرد. عالمان مختلف در اجازات خود، مقامات علمی، دینی و اجتماعی عبدالحسین امینی را یادآور شده و ستودهاند.
علامه امینی برای یافتن منابع جهت نگارش کتاب «الغدیر...»، سفرهایی به نقاط مختلف داشته است. وی در این سفرها در پی کتابخانهها، اعم از عمومی و شخصی بود. امینی در این کتابخانهها به مطالعه، استنساخ و تهیه مآخذ میپرداخته و گاه در پی تبلیغ دین اسلام و مذهب تشیع بوده است. برخی از شهرهایی که وی به آنها سفر کرده بود، عبارتند از: حیدرآباد دکن، علیگره، لکهنو، کانپور، جلالی (در هند) رامپور، فوعه، معرفه، قاهره، حلب، نبل، دمشق و....
الغدیر
«الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب»، به معنای «غدیر در کتاب [= قرآن]، سنت، و ادبیات» است. به باور علامه امینی، این عنوان برای این کتاب بدین معناست که اگر کسی منکر حدیث غدیر و امور وابسته به آن شود، در واقع منکر قرآن، سنت، ادبیات، تاریخ و مجمع علمی شعر عرب شده است؛ چرا که نویسنده مدعای خود را با اسناد متقن و شواهد قطعی از هر سه منبع مذکور، به اثبات رسانده است
چنانکه محمدرضا حکیمی گفته، در کتاب «الغدیر»، نزدیک ۱۵۰ کتاب از مهمترین کتابهای مسلمانان که در طول تاریخ شخصیت افراد و اجتماعات را ساخته است، به میان آورده شده و براساس ملاکها و مآخذ اهل سنت به مطالب آنها رسیدگی شده است. محمدرضا حکیمی، این کار علامه امینی را نوعی بازسازی علمی خوانده و معتقد است او به تصحیح کتابخانه عمومی اسلام دست زده است.
نظرات شما عزیزان: